Page 167 - Luchtbrug naar het Verleden

Onderste Molen.

Begin jaren 60, in de tijd dat ik de lagere school bezoek, zijn

de zomers in mijn herinnering altijd lang en komt de zon

iedere dag met bakken uit de hemel. Alle mensen die ik ken,

blijven in de zomervakantie dan nog dicht bij huis. Zo ook

ons gezin. De enige uitstapjes die we ons kunnen veroorloven

gaan naar de omliggende natuurgebieden aan de rand van de

stad. De prachtige, groene buitenruimte, die Venlo rijk is. Het

gebied van de Bovenste en Onderste Molen bijvoorbeeld

hoort daar steevast bij. Ook in de weekends gaan we vaak

daarheen op pad.

Als ik zes jaar ben, neemt mijn vader me elke zondagmorgen,

samen met mijn vriendinnetje Trudi en mijn jonger broertje

van vier, mee voor een wandeling die doorgaans dezelfde

kant uit voert. Nadat we van ons zondagsgeld snoep hebben

mogen kopen in het winkeltje van de kapper op de hoek,

maken we ons op voor een tochtje te voet naar de Onderste en

Bovenste Molen. Bij de Ganzenstraat passeren we de

onbewaakte overweg en lopen in de richting van de

eeuwenoude molen die recht voor ons opdoemt. Het huis ligt

in een stukje lager dan de weg in een kom en staat er

moederziel alleen. Het wordt bewoond door de familie

Michels. Van deze afstand al horen we het gekrijs van de Onderste Molen, 1902

pauwen in de wei achter de molen.

-166- -167-