Page 162 - Luchtbrug naar het Verleden
P. 162
National -vervolg-
Pas na elf uur nemen we de wijk naar het National voor de laatste
ronde. Zo profiteren we van een gratis entree en het staartje van de
dansavond. . We nemen stelling aan de bar vooraan en hopen, wanneer
het orkest zijn laatste foxtrot inzet, op het ridderlijke aanzoek van een
Duitse of Venlose jongeman die nog voor een keer met ons de
dansvloer wil betreden. Meer voor de pret dan voor een serieuze dans.
Het orkest speelt zo luid dat we, om een gesprek te kunnen voeren,
onze woorden daarbij heel hard in het oor van de jongeman moeten
schreeuwen. Als de klok twaalf uur slaat staan we ineens in een zee van Na de brand van
licht. Het gedempte licht heeft plaats gemaakt voor de felle lampen uit februari 1972…..
de kroonluchters boven onze hoofden. Stilletjes maken we ons uit de
voeten, terug de stad in. Met of zonder nieuwe aanwinst, het maakt niet
uit. Het is ons in ieder geval weer gelukt om gratis binnen te komen en
even de sfeer van die avond te proeven.
Midden jaren zeventig is het gedaan met de pret. Tot onze ontsteltenis
brandt met carnaval het National bijna tot de grond toe af. Met het
gebouw gaan ook al die uiteenlopende herinneringen in vlammen op.
Vraag is of dit karakteristieke gebouw gelijke tred had kunnen houden
met de snel veranderende tijd? We zullen het, spijtig genoeg, nooit
weten. Maar iedere keer weer, als ik op het huidige, er voor in de plaats
gekomen, betonblok blik, kunnen mijn ogen zich zomaar met tranen
vullen.
De betonnen
blok die er voor
in de plaats
kwam…….
-162- -163-
