Page 109 - Luchtbrug naar het Verleden

Een meisje van stand -vervolg-

Hij lijkt op een minitrouwjurk met een nauwsluitend, vroom

gesloten lijfje en een strak van het stijfsel staande petticoat

onder het opbollende rokje.

Niet bepaald soepel en handig om te dragen, maar het is

duidelijk een feestelijk exemplaar. Met pofmouwtjes

bovendien en opgesierd door een zilveren kruisje om mijn

hals. In mijn haren een haarband met strik. Zowel de jurk als

de haarband zijn wit. De kleur van de reinheid en mijn nog

blanke zieltje, dat na het innemen van de eerste hostie straks

in de kerk, nog opgepoetster en reiner zal zijn. Onze Lieve

Heer komt zo meteen tot mij en hij zal er voortaan voor

zorgen dat een geconsacreerd, genadig licht in me blijft

schijnen. Het ontbijt kunnen we gelukkig overslaan want

meneer pastoor rekent op een lege maag om de hostie te

mogen ontvangen. De gestaag doortikkende klok dwingt ons
Een prachtige oude foto van het “Patronaat” in de Hendrikxstraat.
om haast te maken. Het is fris buiten en de zon laat zich zo

vroeg in de ochtend nog niet in volle glorie zien. Van hieruit vertrokken de Communiekantjes in processie naar de kerk.

Aangekomen bij het parochiegebouw, vanwaar de

communicanten vertrekken, baant mijn moeder zich met mij

een weg door de verzamelde menigte kerkgangers. Voordat

ze me niet al te zacht handig op de open plek in de rij tussen

de andere meisjes plant, rukt ze me het inderhaast aan-

getrokken vestje van mijn lijf.

-108- -109-