Page 113 - Luchtbrug naar het Verleden

Een meisje van stand -vervolg-

De foto voor de kerk blijkt te zijn gemaakt door de vader van

Tineke. Als hij zijn kiekjes laat ontwikkelen, doet hij dat

maar meteen in tweevoud zodat er ook een afdruk voor mij

overblijft. Mijn ouders beschikken in die tijd nog niet over

een fototoestel. Tineke vertelt me op school, dat ik ze na

schooltijd bij haar thuis mag komen afhalen. Met knikkende

knieën loop ik de trappen van het kolossale herenhuis aan

de Roermondsestraat op. Voor de zekerheid heb ik mijn

vriendinnetje meegenomen. Mijn wijsvinger reikt nauwelijks

tot de voordeurbel en mijn vriendinnetje en ik slaan bijna steil

achterover wanneer een dienstmeisje met een wit schortje

voor, de deur voor ons openmaakt. Beleefd, maar met een

badinerende blik, vraagt ze ons even te wachten in het halletje

achter de voordeur. Het dienstmeisje gaat op weg om Tineke

te halen. Mijn vriendinnetje en ik vergapen ons aan alle

pracht en praal. Het lijkt of we zijn beland in een sprookjes-

wereld waar prinsen en prinsessen leven en waar dienst-

meisjes en lakeien door de paleizen lopen. We zijn er ons

terdege van bewust, hoe we in deze welgestelde omgeving uit

de toon vallen met onze zelfgemaakte, enigszins afgedragen

kleding. Het rijk geornamenteerde halletje en de enorme Enkele van de kapitale panden aan de Roermondsestraat.

matglazen deuren naar de gang erachter, bezorgen ons

hartkloppingen.

-112- -113-