Page 44 - Luchtbrug naar het Verleden

Bovenburen -vervolg-

Tot die tijd heeft ieder zijn eigen besognes in zijn eigen

gedeelte van het pand.

Voor mij als kleuter van drie turven hoog is de bovenetage

een enorme trekpleister. Iedere dag ben ik erop gebrand in

een onbewaakt ogenblik naar boven te glippen. De knusse

huiskamer met de roodgestookte haard in de winter verandert

in de zomer in een zonovergoten vertrek. Het is voor mij een

veilig en behaaglijk toevluchtsoord. Antieke meubeltjes en

decoratieve spulletjes verfraaien de ruime kamer. Een

porseleinen uil heeft mijn bijzondere belangstelling.

Schoorvoetend vraag ik, of ik hem even in mijn handen mag

houden. Het tikken van de pendule op de kast begeleidt dit

dagelijkse ritueel en maakt het tot een spannend moment.

Op diezelfde kast staan ook een porseleinen dame en heer,

door wie ik eveneens ben geïntrigeerd. De statige, opgedirkte

vrouw is gekleed in een roze japon uit het einde van de 19e

eeuw en de man, met het gezicht van een aap, draagt een

verkreukeld, bruin pak. Hun functie gaat schuil achter deze

uitdossing aan de buitenkant. Het zijn schenkkannen voor

jenever. Een tuitje in de mond van de aapman biedt een

opening voor het uitgieten van het alcoholische vocht. Oom

heeft de volgende verklaring voor deze onbegrijpelijke

liaison tussen beide echtelieden: De porseleinen dame en heer.

-44- -45-