Page 47 - Luchtbrug naar het Verleden
P. 47
Bovenburen -vervolg-
“Die vrouw heeft hem alleen om zijn geld getrouwd.” Wie
wil er anders zo’n gedrocht als man?
Wat me vooral telkens weer naar boven lokt, is de
onvoorwaardelijke aandacht die ik krijg van die lieve meneer
en mevrouw. Mijn komst beurt hen op en ze ontvangen me
steeds als hun vrolijke lichtpuntje van de dag. Onvermoeibaar
zingen ze almaar dezelfde kinderliedjes met mij. Ik kruip bij
oom op schoot en met een verwachtingsvolle blik in mijn
ogen, vraag ik of hij ‘hop, paardje, hop’ met mij wil spelen.
Nog een keer en nog een keer, totdat hij buiten adem is en
aangeeft dat het genoeg is geweest.
Hun eigen kleindochters, Hannie en Ineke, in de leeftijd van
respectievelijk elf en negen jaar, zijn kilometers van hen
vandaan naar Hengelo verhuisd. Niet bepaald naast de deur.
Vaak zien ze hen dus niet. Alleen met de spaarzame
bezoekjes door het jaar heen, wanneer ze met hun vader, de
zoon van het echtpaar, en hun moeder op hun brommers voor
een logeerpartij in onze woonplaats neerstrijken. Gelukkig
telt het huis een grote zolder zodat ze niet om een slaapplek
verlegen hoeven te zitten. ’s Nachts bivakkeert het hele gezin
op de bovenste etage, te bereiken via een vaste trap achter een
deur op het portaal. Ineke & Hannie
-46- -47-
