Page 186 - Van Maagdenberg tot Leutherberg
P. 186

Bijlage IV-c
                   Bijdrage van Martin Creemers                                                                                                               Ook speelden we regelmatig in de tuin van het Retraitehuis. Een eindje

                   Als oorlogskind (1943) geboren, getogen en geravot in deze contreien.                                                                      voorbij de ingang lag ook een oorlogs/schuilbunker, die destijds, bij
                                                                                                                                                              bomalarm, bestemd was voor de mensen uit de nabije omgeving. Als je in
                   Als lagere school bezoeker van de Franciscusschool in de Casinostraat
                                                                                                                                                              de Retraitehuistuin wilde spelen, moest je altijd je oren en ogen goed de
                   (de zgn. nieuwe school), moesten wij ongeveer alle wijken doorkruisen
                                                                                                                                                              kost geven want een van de medewerkers van Manresa was hier
                   om te voet onze school te bereiken. Hierdoor leerden wij onze omgeving
                   uitermate goed en precies kennen. De oorspronkelijke school voor deze                                                                      opzichter/tuinman en woonde in het huis rechts van de ingang van het
                   wijk was namelijk de Antoniusschool aan de Leutherweg. Echter nadat wij                                                                    Manresacomplex nu kinderopvang Dik Trom. Hij heette Martin Verbeeten,
                   hier een eigen parochie de Don Bosco kregen, werd wat de scholen
                                                                                                                                                              voor ons was dit een "rotzak", want hij joeg je achterna totdat hij of wij
                   betreft, een scheiding gemaakt. Retraitelaan, Nolensstraat de latere Ursulinenstraat en
                   de oostkant van de Kaldenkerkerweg plus alles wat ten noorden hiervan lag moest naar                                                       niet meer konden, ook schoot deze deugniet regelmatig met de windbuks.
                   de Franciscusschool. De Antoniusschool echter bestaat nog steeds en is heden ten dage                                                      Achterin de tuin van Manresa, lag ook een "echte" grot, weliswaar
                   de Volksuniversiteit, t/o Hotel Maagdenberg.                                                                                               handgemaakt, maar tóch! Deze was helemaal te gek want je kon binnen in
                                                                                                                                                              de grot via een gang met trappen, van boven naar beneden, of andersom,
                   Als menneke van een jaar of 6/7 had ik een vriendje, Hennie van Dun† die woonde
                   destijds in de Petrus Canisiusstraat, van het Retraitehuis uit gezien aan de linkerkant,                                                   maar de steile wand buiten was natuurlijk een ideale klimwand. Dat daar
                   de oudbouw. Deze Hennie was in het bezit van een militair 2-persoons tentje (shelter)                                                      m.i. nooit ongelukken zijn gebeurd is me tot op heden een raadsel!!
                   en met deze shelter gingen wij destijds, ik neem aan alleen 's-zomers, naar het zgn.
                                                                                                                                                              Volgens mij is deze grot weliswaar dichtgemetseld, maar de klimrots is er
                   berkenbosje. Dit lag t.o. de "Bauleitung" en bestond uit louter jonge kleine
                   berkenboompjes.  Hier werd dan de tent opgezet en vermaakten we ons kostelijk met                                                          nog steeds.
                   diverse andere buurtgenootjes. Boterhammen kregen we van thuis mee en het drinken
                                                                                                                                                              Ondergetekende is ook nog  diverse jaren misdienaar geweest op het
                   bestond uit een fles water, met azijn en een klein beetje suiker. Dit was ontzettend
                   goed tegen de dorst werd ons verteld. Limonade bestond m.i. nog niet, of was te duur,                                                      Retraitehuis. Als het winterweer was en het ijzelde dan was het een schier
                   want zo breed hadden de huishoudens het destijds niet.                                                                                     onmogelijke opgave om boven op de berg te komen, al glijdend en vallend

                                                                                                                                                              is dit toch altijd gelukt, waarschijnlijk omdat we op die leeftijd nog zéér
                   Ook waren we regelmatig te vinden in de "Bauleitung" dit was een ruïne van de Duitsers
                   met eronder schuilkelders, waar wij beslist niet mochten komen, maar desondanks                                                            flexibele ledematen hadden! Het kon zijn dat je de mis moest dienen in de
                   gretig gebruik van maakten. Dit was heel spannend want het was er "sakkeren duùster".                                                      grote kapel waar alle retraitanten dan aanwezig moesten zijn. Het kwam
                   Maar met vuurtje stoken was deze duisternis ook weer opgelost. Overigens is de                                                             ook regelmatig voor dat je als misdienaar de mis moest dienen in de
                   "Bauleitung" gedeeltelijk het fundament van de huidige Casinoflat. Van de Bauleitung
                                                                                                                                                              huiskapel. Hierbij aanwezig was slechts diegene die de mis celebreerde en
                   naar beneden via het hek van Manresa, was het 's-winters als er sneeuw lag behoorlijk
                                                                                                                                                              soms ook enkele andere priesters. Even terzijde. Er wordt nog steeds veel
                   druk. Van deze zandberg kon men behoorlijk rap naar beneden sleeën. Dit was
                   behoorlijk link want midden op het pad naar beneden stond een boom. Deze moest je                                                          gesproken over misbruik in de Kerk. Gezien de celibataire gelofte die deze
                   ontwijken, anders stond de uitslag vooraf al vast. Echter in de loop van de daarop                                                         heren moeten afleggen, kan het ook bijna niet anders dan dat dit op
                   volgende dagen werd je zo behendig dat er geen ongelukken meer gebeurden.
                                                                                                                                                              waarheid berust. Echter ikzelf heb aan den lijve n o o i t enige ervaring

                   De appels in de boomgaard van de zusters Ursulinen (beej de begiène), waren van een                                                        aangaande dit onderwerp opgedaan. Misschien heb ik geluk gehad????!!!!!
                   voortreffelijke kwaliteit, zo subliem dat wij het niet konden nalaten om deze verboden
                   vruchten regelmatig te gaan nuttigen. Echter moesten we vanaf de Casinoweg, een voor                                                       Vroeger moesten wij iedere morgen naar de kerk, echter 's-winters als er
                   ons kleintjes,  behoorlijk hoge muur over, maar zoals in de lijn van de verwachting ligt,                                                  sneeuw lag, was deze kerkgang niet zo aantrekkelijk voor ons jeugdigen,
                   was dit voor ons een peulenschil. Echter eenmaal over de muur, moesten we eerst het                                                        want bij kolenhandel de Bruijn gelegen aan de Leutherweg net voor de
                   nonnenkerkhof doorkruisen en aangezien we deze onderneming meestal in de avonduren
                                                                                                                                                              Retraitelaan was voor de deur een gat waar je héérlijk kon "slidderen". Dit
                   pleegden, kun je je voorstellen, dat dit kerkhof onze grootste hinderpaal was. Echter
                   jeugd is flexibel en leert snel.                                                                                                           trok ons meer dan die hele ochtendmis.




     -183-                                                                                                                                                                                                                                                                      -184-
   181   182   183   184   185   186   187   188   189   190   191