Page 184 - Van Maagdenberg tot Leutherberg

Bijlage IV-a
Op mijn verzoek hebben Mai Anröchte, Koos Linssen en Martin Creemers, allen oud- Bijdrage van Mai Anröchte
Bijlage IV-b
bewoners van de Leutherberg, een aantal herinneringen aan vroeger opgeschreven.
Mien verhaol van de Luitherberg is op de ieërste plaats det beej ós thoés noeits
Mai, Koos en Martin bedankt!
ein deur geslaote waas. Beej ós kwaam de melkboer en d'n bekker nao binne
met flesse melk en broeëd waat nuuëdig waas.
Weej hadde 11 kinder en door de jaore haer wiste die waal waat eder dáág
nuuëdig waas ze ware zoeë eige det alles dao woord neer gezatte of gelag wao
Bijdrage van Koos Linssen. det meus zien.Ouk de greunteker van Snetselaer kwaam waekeliks aan de deur

en van de piepers die mien mooder bestelde, ote ze zelf edere woensdaag beej
Welp bij de Fatima-groep:
ós friet.
Het meest lucratieve baantje bij de welpen was de periode dat je langs de deur
Zoeë lekker en vers krege ze det nörges anders. En de schale, jao dao kwaam de schilleboer veur
moest gaan voor “Heitje voor een Karweitje”. Je moest de meest onnozele
dingen doen zoals trottoir vegen en andere onzinnige en langdurige karweitjes. langs. Ouk de verslete kleier woorte opgehaold door de lómpenboer, aevel dao krege weej dan
Daar had ik met mijn vrienden van die tijd wat anders op gevonden. Netjes in waat lekkers veur.
uniform gingen we naar het station en vroegen de reizigers uit de Duitse trein Waat mich nog op ut netvlies steit is de Liékenbaeër, dae kwaam smeis ‘s-aoves, gans in ut
of we de koffers mochten dragen voor een heitje. De Duitsers wisten natuurlijk niet wat een zwart met witte haeskes en dae ratelde zien baodschap, wae d'r gestorve waas zoeë flot aaf, det
heitje was en waren nog steeds (trouwens nu ook nog) verkikkerd op uniformen. In plaats van ik ás kind ziende, niks verstónd.

25 Pfenning kregen we praktisch altijd een Mark als beloning. We schreven een heitje op en de En dan waas d'r genne radio met meziék daen dáág.
fooi was voor ons. Dit heeft geduurd tot iemand van ons een koffer liet vallen en de inhoud op Och, weej ware toen met miér gezinne die ouk vuuël kinder hadde, dus we zote allemaol in ut
de rails lag. Vanaf dat moment mochten wij niet meer op het perron komen. zelfde schuitje. Nemus verbeelde zich wat en wao hölp nuuëdig waas, dao waas ut ouk.

En jao, kinder van nao d'n oorlog hadde ut baeter ás van veur d'n oorlog. Ik zelf bin van 1947
dus van de baetere tiéd.
Ós Mam waas altiéd thoés, ut waas peze van 's morges wiés 's aoves en toch had zeej tiéd um
Waar vroeger de Leutherberg jeugd ging spelen:
met ós nao Klein Zwitserland te loupe of nao Ons Buite, nao Fifi ut aepke. Üt waas altiéd

Vaak speelden we op de vlakte waar later de Parochiekerk werd gebouwd. Maar ook gingen wij biezónder, veur de res speulde weej op straot.
de “hei” op. Dit begon bij de “Bouwleiding” dat is de plek waar later de Casinoflat gebouwd Vergaete? Nae edere herinnering is veur mich eine lach op mien snoét en waardeer miér en miér
werd. De bouwleiding was een ruïne uit de oorlog. Er stonden geen hekken om deze ruïne, wat waat ós elders veur ós gedaon hebbe.
anno 2015 best wel gevaarlijk zou zijn.
Mai Anröchte-Strijbos (Venlo, 1947) is een bekende
Vaak gingen we naar het vliegveld. In de buurt van de hangaar waar nu de zweefvliegclub haar zangeres en tekstschrijfster. Ze schreef al vroeg teksten
onderkomen heeft, stonden twee gebombardeerde huizen (in het Venloos Ingelsveld) en twee en gedichtjes die werden voorgedragen op bruiloften
stukgeschoten tanks uit de Tweede Wereldoorlog. en feestjes.
In de zgn. “Verkesputte”, eveneens resten van gebombardeerde gebouwen, gingen we
kikkervisjes en salamanders vangen. Idem dito gebeurde dit op de “Toeperweg”. Toen haar kinderen groot waren begon Mai Anröchte

Jaren later heeft men de grond van het totale vliegveld onderzocht op ammunitie. Er is heel veel eigenlijk pas echt te zingen. Op advies van Giel Aerts
ging ze samen met hem liedjes maken.
gevonden en het is natuurlijk vreemd dat we daar gewoon aan het spelen waren.
Met toestemming van Mai, mocht ik haar liedje over de
In de jeugdjaren werd vaak op straat gevoetbald (stonden immers toch geen auto’s en het
verkeer was geen probleem) en natuurlijk werd er ook ander kattenkwaad uitgehaald. ‘Luiterberg’ gebruiken bij dit digi-album!

Bij het voetballen werd het spel onmiddellijk stopgezet als iemand de kreet produceerde http://www.streektaalzang.nl/strk/limb/limbmann.htm
“woute!“. Mai Anröchte
De drie politieagenten die gevreesd waren bij de jeugd: Bos, Blokdijk met zijn herdershonden tijdens haar Plechtige Communie
en Simmelinck (niet de meest sympathieke diender)

-181- -182-