Page 58 - Pater Hubert Gulickx

Ik vertel dat omdat ik niet kon zwemmen en dat ook nooit

geleerd heb. In mijn jeugd werd het zwemmen niet

aangemoedigd. Toen op de lijst van mijn kloosterlijke uitzet

een zwempak voorkwam vond ik dat vreemd. Ik dacht dat

novicen zeker niet zouden mogen zwemmen. Ik ging toen

verschillende winkels af om een zwempak te kopen dat

zowel een bovenstuk als een broek had. Omdat volgens de

verkopers die ouderwetse zwempakken niet meer gemaakt

werden heb ik een zwembroek gekocht. In Huissen heb ik

die voor het eerst gedragen maar het zwemmen heb ik niet

geleerd. Toen pater Biezeno vertelde dat hij veel had moeten

praten om van de provinciaal toestemming te krijgen voor

het zwemmen van de novicen was ik misschien de enige die

dat goed kon begrijpen. De oude Gulickx stamt nog uit een

zeer kuis tijdperk. Het noviciaatjaar liep onder toenemende

druk naar zijn verlossende einde. Ik moest als deken alle

mogelijkheden aangrijpen om wat opwekkends te vinden en

daarvoor toestemming te krijgen van de novicemeester. Zo

kwam ik in de laatste maand bij pater Biezeno met de vraag

of wij koffie mochten gebruiken in de voormiddag. Hij keek

verwonderd en zei: "Maar er is toch geen feest We kregen

alleen koffie op feestdagen die in de kerkelijke kalender

dubbel telden, totum duplex heet dat in liturgische taal. Voorbeeld van zwempakken.

"Och," antwoordde ik, "we moeten toch al zo veel missen." Nico Lebesque en Jan Geominy na een

zwemwedstrijd in de Maas, 1936

-58- -59-