Page 55 - Pater Hubert Gulickx

Terugblikkend vraag ik me wel af hoe het mogelijk is *

geweest dat vrome en geleerde Dominicanen een dergelijk Tweede Vaticaans Concilie

overladen gebedsrooster konden aanbieden aan novicen. Het Tweede Vaticaans Concilie werd gehouden van 11 oktober 1962 tot
8 december 1965. Het bestond uit vier zittingen die telkens in het najaar
Op zulk een ten hemel schreiende overdaad zal in de hemel werden gehouden en waaraan meer dan 2500 bisschoppen uit de hele

toch wel met tranen in de ogen en stoppen in de oren zijn wereld deelnamen. Ze werden bijgestaan door een groot aantal
adviseurs, onder wie veel vooraanstaande theologen.
gereageerd. Een keer in de maand kwam het dodenofficie er

nog bij. Een extra uur bidden in het koor dat bedoeld was

om onze medebroeders, ouders en familie die overleden

waren uit het vagevuur te helpen. Wij kwamen er onder
Paus Johannes XXIII
elkaar al spoedig achter dat er in het hiernamaals meer om

dat dodenofficie geleden werd dan dat het verlichting bracht

voor welke zielen dan ook. Zó werd het afgeraffeld en zó

drukte het de stemming op aarde. De tijden veranderden en

vooral het Tweede Vaticaans Concilie(*) heeft de

hervorming in het kloostergebed gebracht. De Dominicanen

zelf kwamen er niet op, hoewel zij de absurde gang van

zaken bij het koorgebed toch zelf meemaakten. Op 18

september 1955 ontving ik het kleed van de orde. In een

plechtigheid in de kapel werd het colbertjasje uitgedaan en

een habijt eroverheen geschoven. De familie mocht erbij

zijn. In de refter moest ik daarna, gekleed in dat onwennig

habijt, het eten rondbrengen. Ik had het zo warm in die

nieuwe outfit dat ik echt gedacht heb: "Als dat zo blijft dan Het Tweede Vaticaans Concilie.

moet ik om fysieke redenen van overmatige lichaamswarmte

en transpireren afhaken".

-54- -55-