Page 120 - Pater Hubert Gulickx

Onder de biechtelingen waren ook religieuzen. Zowel Walter zei er wel bij dat, als een hulpvrager niet

vrouwelijke als mannelijke. Die maakten van de gelegenheid doorverwezen wilde worden, het geen zin had hem naar een

gebruik dat ze in de stad waren om in onze kerk te biechten. meer deskundige te verwijzen. Zo kwam het in mijn werk

Dan hoefden zij niet de in hun klooster aangewezen voor dat het jaren duurde eer iemand er van overtuigd was

biechtvader te bezoeken. Het gaf ook de mogelijkheid een dat hij of zij beter naar een psychiater kon gaan. Het is in

ander geluid te horen. Vanuit Duitsland kwamen er ook veel mijn praktijk maar een paar maal gebeurd dat de betreffende

mensen biechten. Ik moest er mijn Duits voor bijspijkeren. psychiater mij liet weten dat ik goed werk had gedaan. Om

Het gebeurde een keer dat twee jonge vrouwen aan de de betreffende te overtuigen dat hij andere dan pastorale

broeder koster vroegen naar mij. Ze zeiden dat ze mij zo hulp moest zoeken. Op den duur nam het pastorale werk

geschikt vonden omdat ik zo goed Duits sprak, maar ik denk zoveel tijd in beslag, dat ik niet altijd de nodige aandacht

dat de reden een heel andere was. Zij hoefden dan niet nog kon besteden aan de hulpvragers. Dat vind ik een zwakke

eens hun hele verhaal aan een andere biechtvader te kant van mijn pastoraal bezig zijn. Als ik opnieuw moest

vertellen. Zij wisten ook dat ik begrip had voor hun beginnen dan zou ik meer selectief te werk gaan. Ik heb

moeilijke situatie. Door het biechthoren en de van daaruit nooit geleerd "nee" te zeggen op een verzoek. In de loop van

ontstane kontakten met vele mensen nam mijn pastorale de zeventiger jaren nam de biechtpraktijk in snel tempo af.

activiteit toe. Hoewel ik nu nog gesprekken heb met mensen Omdat ik de hele zaterdagmiddag beschikbaar moest zijn

die twintig of tien jaar geleden bij mij te biechten kwamen voor enkele mensen vond ik het beter om met het

duurden de doorsnee pastorale gesprekken niet langer dan biechthoren te stoppen. Ik beperkte het biechthoren tot de

een of twee keer. Van een voortgezette begeleiding was er namiddagen voor de grote feesten. De zaterdagmiddag hield

wel sprake als mensen worstelden met zware psychische ik vrij voor gesprekken op de spreekkamer. Nu ik dit

problemen. Van Walter de Bont hadden wij geleerd de hoofdstuk schrijf hoor ik geen biecht meer in de kerk van

grenzen in het oog te houden van onze mogelijkheden als Mariaweide. Andere paters doen dit nog wel. Vanaf vier uur

pastor. Wij moesten hulpvragers waarvan de problemen niet in de namiddag om de hele uren. Vanuit het bisdom wordt er

tot onze competentie behoorden doorverwijzen naar propaganda gemaakt om de biecht weer in ere te herstellen.

deskundigen.

-120- -121-