Page 18 - Luchtbrug naar het Verleden

2-4-6-8-10 - vervolg - 2-4-6-8-10 - vervolg -

Het dode kind houdt ons al bezig vanaf het moment dat we Naast de tegel van Fransje komt na een jaar een andere tegel

een paar piepkleine, zwart-wit fotootjes met een gekarteld te liggen. Waarschijnlijk op het idee gebracht door die van

randje in een doos ontdekken. Vier stuks in totaal. Alle vier ons. Eveneens een ouderpaar dat terug in de tijd is geworpen

hebben ze hetzelfde formaat, alleen is het kindje dat erop en eindelijk met hun verdriet naar buiten kan treden. Maar

staat tweemaal vanuit een andere hoek gefotografeerd. Beide ook op andere plekken verschijnen vanaf dat moment tegels

keren vanaf het voeteneind maar twee keer van links en twee van vroeg overleden kinderen.

keer van rechts. Het ligt op een wit laken, met zijn hoofdje op Mijn eerste broertje is geboren op 6 juni. Een jaar later wordt

een wit kussentje en hij draagt een witte jurk. Zijn handjes op 2 juni mijn andere broer geboren. Mijn geboortedatum is

zijn keurig gevouwen rond een rozenkrans en zijn oogjes zijn op de 8e dag van een maand. En mijn vader en moeder zijn

dicht. Vredig, alsof hij slaapt. Betrapt op een stil moment. Hij respectievelijk de 4e en de 10e dag van de maand geboren. 2

is in gezelschap van vier poppetjes die ieder op een punt van – 4 – 6 – 8 - 10: Een opbouwende reeks van vijf getallen. De

het laken zijn neergezet. ketting is echter met de dood van ons eerste Fransje al stuk

gegaan. Het hart is eruit gehaald. In 2002 volgt de 4 en in
Wat een ingeving heeft deze barmhartige verpleegster in het
2008 de 2. Hun graven liggen ver van elkaar verwijderd als
ziekenhuis gehad om mijn ouders dit plezier te doen. Om een
de punten van een geometrische driehoek op het Venlose
kindje dat door de duivel gehaald zal worden omdat het niet
kerkhof. Over zijn de 8 en de 10. Mijn moeder en ik moeten
is gedoopt, vast te leggen op een foto, is een voor die tijd
het met ons tweeën afmaken. De reeks nog even gaande
uniek gebaar. Het vormt onze enige tastbare herinnering aan
houden. Totdat ook één van ons ermee ophoudt en die ene in
hem. De meeste andere ouders die dit ook is overkomen
alle eenzaamheid alleen verder moet.
kunnen zich niet zo gelukkig prijzen.

Vol vertrouwen heeft mijn moeder hem levend uit handen Die ene ben ik want in 2013 verdwijnt ook de 10 uit de rij.

gegeven en hem nooit meer teruggezien. Ze heeft geen

afscheid kunnen nemen van haar eerste zoon want ze zouden

hem zo terugbrengen. Hoe anders is het allemaal gegaan?

-18- -19-