Page 22 - Luchtbrug naar het Verleden
P. 22
Boodschappen doen op de Tegelseweg
Het handschrift van mijn moeder herken ik uit duizenden.
Kleine, regelmatige letters, op een kinderlijke manier met Luyten
elkaar verbonden. Alsof ze het schoolse schrift nooit is
ontgroeid. Van dag tot dag noteert ze netjes onder elkaar in
een klein huishoudboekje met oranje, harde kaft de Tegelseweg van tegenover de Jozefschool tot de Walstraat.
etenswaren uit onze keukenkast of op de schappen in de
kelder, die deze week op zijn gegaan. Alles wat niet vers bij
de melkboer, groenteboer, bakker of slager in de buurt
verkrijgbaar is, schrijft ze erin op. Het boekje gaat iedere
woensdag als geheugensteun mee naar onze bakker op de
Tegelseweg.
Bakkerij Luyten is onze kruidenier en eenmaal per week
maken mijn moeder en ik met een grote, lege boodschappen-
tas de gang naar de Tegelseweg. Waarom we het zover van
huis zoeken, terwijl de levensmiddelenzaak van Anneke Boils
in onze straat een meer logische optie zou zijn of de Gruyter
uit de Vleesstraat, die met zijn onafscheidelijke ‘snoepje van
de week’ bij mijn vriendinnetje in de Willemstraat de waren
aan huis aflevert, heeft een reden. De stad en de buurt zijn
vergeven van familie, en mevrouw Luyten hoort daar ook bij.
Tante Gerda, zo mag ik haar noemen, is het nichtje van mijn
moeder. Ze is klein van stuk en erg kwiek. Gerda Luyten, 1973 René Luyten, 1960
-22- -23-
