Page 147 - Luchtbrug naar het Verleden

Manders Meubelen -vervolg-

Soms mag ik deel uitmaken van haar leven en word ik

gevraagd voor een feestje. Met haar grote vriendinnen zitten

we rond de tafel in het piepkleine keukentje. Ik kom net met

mijn hoofd boven de tafel uit en met open mond luister ik

naar de spannende verhalen van deze grote meisjes. Het geeft

me een inkijkje in hoe ik later ook wil worden. Dat ik bij hen

durf aan te schuiven vind ik wel erg dapper van mezelf want

het is niet enkel het verschil in lengte maar vooral ook het

verschil in leeftijd dat ik voel. 1937

De oudste dochter, Lieke heeft al verkering. In haar leven

speel ik nauwelijks een rol. Ze is al even verzot op paarden

als haar zus. Wel herinner ik me haar swingende pianospel.
1953 / Antoniusstraat
Vanuit het keukentje galmt de boogie woogie door de rest

van het gebouw. Mijn vader, in een gekke bui, danst mee op

de klanken van de muziek. Zelfs de trouwe boxer, Boxie,

wordt aangestoken door het vrolijke tafereel en springt

kwispelend om mijn vader heen.

“Van je familie moet je het hebben,” zal mijn vader gedacht

hebben. Elke zaterdag verdient hij wat extra geld naast zijn

eigenlijke werk op kantoor, door het volkswagen busje van

de zaak te besturen. Meubels naar klanten brengen is zijn

taak. Wanneer het gezin nodig aan vakantie toe is, biedt hij

aan om de zaak in de tussen tijd draaiende te houden.

-146- -147-