Page 92 - Luchtbrug naar het Verleden

D’n Ermesoldaotbaum -vervolg- D’n Ermesoldaotbaum -vervolg-

Een van hen houdt een fles, gevuld met aanlenglimonade, De boom staat er waarschijnlijk nog steeds. Wildgroei heeft

onder zijn arm geklemd en de ander heeft in zijn hand een er echter voor gezorgd dat hij nu is opgegaan in het

boterham voor d’n erme soldaot. uitdijende, grote bos om hem heen. Zo op het eerste oog

onderscheidt hij zich niet meer door zijn afzonderlijke,
Wanneer de jongeman eindelijk door zijn vrienden uit zijn
solitaire positie.
benarde positie wordt verlost, moeten we met pijn in het hart

afscheid van hem nemen. In één keer is de vogel gevlogen en Wat hem wel onderscheidt van de rest is zijn geschiedenis en

rest ons alleen de bladerrijke boom. zijn uitzonderlijke naam die hij al die jaren behouden heeft.

De zon staat al een stuk lager aan de hemel. Tijd om terug te In het verhaal, dat steeds weer opnieuw wordt verteld, heet

gaan naar onze ouders want ondertussen hebben de vaders hij nog altijd “d’n Ermesoldaotbaum” en zolang dat

zich na een lange werkdag ook bij ons gevoegd. verhaal de ronde doet, zal hij die naam behouden.

De soldaat was maar voor deze ene middag. De jongens

hebben hem daarna nooit meer gezien. De boom waar hij

tegenaan zat geleund, heeft vanaf die dag een naam.

Verbonden aan de jongeman in militair kostuum aan wie ze

zo’n leuke herinnering hebben. Het wordt een gewijde plek

want op de middagen op de grote heide die nog volgen,

begraven de jongens in de buurt van de boom een schat,

verpakt in plastic, en de cavia en de schildpad van de

vriendjes vinden er hun laatste rustplek. Jaren later graven ze

de schat nog een keer op en stoppen hem, wanneer ze hem

opgediept hebben, weer terug in het vers gegraven gat.

-92- -93-