Page 89 - Luchtbrug naar het Verleden

D’n Ermesoldaotbaum -vervolg-

We passeren de voetbalvelden van de Venlose Boys en de

kassen van de tuinders en laten de bewoonde wereld steeds

verder achter ons. De watertoren en een enkel huis geven aan

dat we bijna op de plek zijn waar we dadelijk halt gaan

houden.

Rechts langs de weg, ongeveer in het midden van het stuk

tussen de watertoren en het zweefvliegveld ligt ons

domein voor vandaag. Een eindje van de weg vandaan en

verscholen tussen een paar kale bomen, is een open plek waar

we onze fietsen stallen en waar de moeders de meegebrachte

plaids uitspreiden over het mos.

De twee vrouwen nemen plaats op de deken en zetten

geanimeerd hun gesprek voort. Mijn vriendinnetje en ik

blijven in de buurt van het honk en geven ons over aan een

spel badminton of overgooien met de bal. De jongens gaan

vooral voor het avontuur en volgen het pad dat een heel eind
De Venlose watertoren. Foto Wim Steegs, 1963
het bos inloopt. Daar waar het pad na zo’n honderd meter

ophoudt, verschijnt een open, zanderige strook die doorloopt

tot ongeveer het gebied dat later de trimbaan zal worden. Het

rulle zand laat uitgesleten sporen zien want het is een

oefenterrein voor militairen van de Blerickse kazerne.

-88- -89-