Page 82 - Luchtbrug naar het Verleden

De Sloot -vervolg-

De ontdekkingstochten met schop, visnet, emmer en kruiwagen naar het

Hagerbuske behoren van nu af aan tot het verleden.

Rondom mij heen zetten ook de eerste verhuizingen in. De vertrouwde

gezichten en families verdwijnen uit het straatbeeld. Vaste ankerpunten

gaan verloren en zonder dat ik het in de gaten heb, word ik er zelf een.

Het is nooit mijn bedoeling geweest om me zo lang aan deze plek te

binden. Ik wil juist altijd weg uit de buurt, mijn vleugels uitslaan, de

wijde wereld in. Gelukkig gebeurt dit evengoed wel. Ik heb een

ambivalente verhouding met de Sloot of Venlo-Zuid. Ik heb er nooit

echt wortel geschoten. Het toeval wil dat het huis van mijn opa en oma

er staat, dat mijn ouderlijk huis er staat en dat ik er zelf woon. In mijn

eigen huis. Het is het huis van mijn kinderdromen. De buurt hoort er als

vanzelf bij. Ik ben zo gewend aan dit stukje aarde. Stilaan heeft het zijn

goede naam verloren en een onterecht beladen klank gekregen in de

oren van vele Venlonaren. Ze is ook niet meer wat ze is geweest. Er

scheuren nu brommers door de straat en door de zuigende

aantrekkingskracht van de friteskraam is het gedaan met de rust. Ik ben

wat behoedzamer geworden maar ik ben met deze buurt, met deze

straat, en met dit huis een onlosmakelijke verbintenis aangegaan en ik

laat me niet gek maken om te moeten verkassen. Net als mijn

negentigjarige buurvrouw. Zij bewoont jarenlang het huis gelegen naast

de zes populieren. Nu wonen we al meer dan dertig jaren langs elkaar.

We hebben ze zien komen en we hebben ze zien gaan. De passanten

van onze straat. We blijven trouw op onze plek en beleven het

allemaal van binnen. Ik ben de waarnemer van een straat in
Ontdekkingstochten naar het ‘Hagerbuske”, 1965
beweging en alleen mijn buurvrouw en ik weten hoe het was……
In de verte zien we de nieuwe LTS.

-82- -83-