Page 204 - Luchtbrug naar het Verleden
P. 204
Kiek mich nog ens aan
Ik weit neet wie ut kump,
maar dink det geej ut auk zeet. “Kiek mich nog ens aan met
Met vastelaovend kiek idderein anders. dien vastelaovesauge”
Die kleinkinder uigskes die glanze zoe moei,
Ut is of idderen blik is veranderd.
Ik weit neet wie ut kump, Mientje Maas (2005)
d’r hink wat moeis in de loch.
Ein vastelaovesleedje meus 't waere
De moeiste chaos dae ik mich kin bedinke. Eine Tango meus 't zien....
De veuls dich blie wie ein kind
det van gekkigheid sprink Dit was de wens van Wilhelmina
Zelfs de maon is sjaloers, (Mientje) Maas (1952-2005) die het
det hae aan d’n hemel hink. liedje en de muziek schreef en het op de
dag van haar overlijden nog heeft
Refrein: ingezongen op een dictafoon.
Kiek mich nog ens aan,
Tekst en Muziek: Mientje Maas
met dien vastelaoves auge.
Eerste bewerking van het liedje (2005):
Kiek mich nog ens aan,
Bart Billekens en Hans Christis
en laot os drieve op muziek. Zang: Sybille van Gammeren
Hald mich nog ens leef, Arrangement en studio-orkest:
en dans met mich de gansen aovend o.l.v. Jan Theelen
Zoe gezellig onderein in dae vastelaovestrein Opname en mastering: Emmauel Theelen
Minse leef waat enne tied.
Zoe door ut jaor heer bis se saoves doedop,
Met vastelaovend begins se pas te bleuje.
Ut pekske, de schmink, en ut hutje op de kop,
Ut vastelaoveshertje geit greuje.
De kinder die kleure, kiek toch ens wie moei.
Zo’n uigskes zalste noeist mier vergaete.
De kins d’r ech niks aan doon,
Ut zit in idders hormoon,
Biste van de vastelaovend gans bezaete
-204- -205-
