Page 134 - Luchtbrug naar het Verleden

In de Ban van de TV -vervolg-

Ze ziet hoe de ogen van de jongen hunkerend bij ons de

kamer inkijken. Zijn jas is inmiddels doorweekt van de regen.

Veel ouder dan ik kan hij niet zijn, dus begrijp ik niet goed

hoe zijn middel tot onze vensterbank kan reiken. Voorzichtig

attendeert ze mijn vader op het schouwspel buiten, dat hij

blijkbaar nog steeds heeft opgemerkt. Mijn vader hoeft niet

lang na te denken en vraagt aan mij hem binnen te roepen.

Een gast meer of minder zal de pret niet drukken.

Als ik buitenkom, zie ik dat zijn voeten op een stoel staan.

“Je mag best binnenkomen, hoor,” zeg ik tegen hem. Hij kijkt Foto: Will Sorée, jaren ‘60

me ongelovig aan maar als hij ervan overtuigd is dat het geen

grap is, straalt hij van blijdschap. “Eerst even de stoel naar TV kijken in de etalage.

huis brengen. Dan kom ik,”zegt hij. Hij verdwijnt achter de

voordeur van het huis aan de overkant en even later volgt hij
Deze foto is rond 1965 genomen vanuit mijn slaapkamer.
me aarzelend de huiskamer in. Met veel vrolijkheid wordt hij
Schuin tegenover ons, op de hoek Tegelseweg-Antoniusstraat,
ontvangen en hij zoekt een bescheiden plekje op de grond
hadden de dames Stoot een levensmiddelenzaak. (zie pijl)
vóór de tv. Het glas limonade dat hij van mijn moeder krijgt,
Toen de dames stopten met deze levensmiddelenzaak en recht
drinkt hij gulzig leeg.
tegenover ons een zaak begonnen met ‘klosjes garen’, kwam er
Nu, vijftig jaren later, zie ik hem nog wel eens voorbij fietsen.
een electrozaak in het pand. De eigenaar had een TV in de
Een man van bijna zestig allengs. Voor mij is hij echter altijd
etalage gezet. Als er TV-programma’s waren, liet hij die zien
de jongen op die stoel in de regen gebleven.
en stonden kinderen én volwassenen daar te kijken. We hebben

het dan over de jaren vijftig.

-134- -135-