Page 12 - Luchtbrug naar het Verleden

2-4-6-8-10 - vervolg -

Op 6 juni is hij thuis geboren maar er is iets mis met hem.

Niks alarmerends. “We brengen hem alleen ter controle even

naar het ziekenhuis, mevrouw,” zegt de vroedvrouw op

geruststellende toon. De volgende dag is hij dood. Mijn

moeder ziet haar kindje nooit meer terug. Ze ligt nog in haar

kraambed, met lege handen en een lege wieg. Mijn vader mag

hem gaan begraven.

Omdat het kindje niet is gedoopt wacht er voor hem geen

grafje met een mooie steen. De pastoor kent geen genade

maar mijn vader laat dit niet over zijn kant gaan. Diep

geschokt over het hardvochtige besluit van de geestelijke

regelt hij zelf een kistje en een grafdelver om Fransje, want

dat is de naam die mijn broertje heeft gekregen, te kunnen

begraven. Met het levenloze kindje in het kistje achterop zijn

fiets begint hij in z’n eentje aan zijn tocht naar het kerkhof.

Ons gezin moet in die tijd daarna doordrenkt zijn geweest

met verdriet, al is er weinig tijd om er lang bij stil te staan.

Het leven gaat door en bijna exact een jaar later, op 2 Juni

1956 wordt het andere zoontje met dezelfde naam geboren.

Het grafje van de eerste Frans ligt bij een muur. Maar welke

muur? We blijven zoeken totdat duidelijk wordt dat die muur Ingang oude kerkhof aan de Kerkhofweg

er allang niet meer is.

-12- -13-