Page 87 - Pater Hubert Gulickx

Ik vertel enkele van de punten waarmee ik het met hem aan Dat waren de eerste botsingen met de tornado Kees en er

de stok kreeg. Boven de biechtstoelen stond de naam van de zouden er nog meerdere volgen. Op een avond kwam hij

biechtvader. Die naamkaartjes moesten volgens hem weg briesend op mijn kamer omdat ik niet in het koorgebed was

want: ex opera operato, wie er in de biechtstoel zat maakte geweest. Dat had volgens mij een goede reden want ik moest

niets uit. Vanaf het begin van mijn biechthoren in Venlo had punten klaar maken die de volgende dag op de Rijks H.B.S.

ik goede contacten in de biechtstoel en van daaruit moesten worden ingeleverd. Ik gaf met de mond behoorlijk

vervolgcontacten op de spreekkamer. Ik wist dus wel dat tegenwind. Diep in mijn hart moest ik lachen prioriale ijver

wie er biecht hoorde een heleboel uitmaakte. De naam- voor het koorgebed. Aan een boom zo volgeladen met

plaatjes moesten blijven. In ons klooster werkte een brave psalmen zouden die paar van Hubert toch niet worden

bejaarde vrijgezel, ome Paul. Ik had hem leren kennen als gemist. Een ander conflict had een merkwaardig oorzaak.

een arme van Jahweh. Hij was zijn hele leven onderdrukt en Het is typerend voor de veranderingen die toen begonnen in

uitgebuit. Nu woonde hij op een kamer in het huis van zijn de klederdracht van de geestelijken. Naar de scholen ging ik

getrouwde zus. De man van zijn zus was een akelige vent die altijd in zwart pak en met de witte priesterboord op een

ome Paul het bloed onder de nagels uitperste. Ome Paul zwart hemd. Tijdens de vakantie had ik thuis een wit

scharrelde in het klooster rond met een stofdoek, deed overhemd gekregen. Dat had ik

boodschappen en telde met grote zorg het collectegeld. Hij gedragen met een zwarte stropdas.

bracht kwartjes en dubbeltjes naar bepaalde winkeliers die Op een keer ging ik naar de

om wisselgeld verlegen zaten. Voor die dienst kreeg hij een H.B.S. met dat hemd en

paar sigaretten. Die goede man werkte Kees Strijbos op zijn stropdas. De leerlingen, uiteraard

zenuwen. Dat centengefriemel moest maar eens afgelopen de meisjes, zeiden dat dit veel

zijn. Ome Paul leed daaronder en klaagde bij mij zijn nood. beter stond. Maar de paters op

Hij werd ziek en stierf in het ziekenhuis. Kees Strijbos was Mariaweide hadden deze

onbewust de laatste nagel aan zijn doodkist die toch al verandering in de kleding met

zoveel pijnlijke nagels kende die het leven hem had argusogen bekeken en in hun hart

ingehamerd. afgewezen.

-86- -87-