Page 35 - Luchtbrug naar het Verleden

Boodschappen doen op de Tegelseweg -vervolg-

Op de toonbank staat een joekel van een weegschaal, die

groot en stevig genoeg is om een zak aardappelen te kunnen

wegen. Tijdens het wachten volgen mijn ogen de wijzers van

dit museumstuk totdat ze bij het juiste streepje zijn aanbeland.

Het verbaast me telkens weer dat de groenteman zo

fantastisch de hoeveelheden kan schatten. Zijn hand verdwijnt

in de doos met kersen en, God zegene de greep, het klopt

warempel meestal ook nog. Als hij een goede bui heeft, stopt

hij ons de resten van een kleine misgreep royaal toe. Al is dat

niet zo vaak. Het geld lijkt, ondanks het harde werken, niet

met bakken binnen te komen. Alles oogt er armoedig en

sober, niks geen poespas. Maar dat bezorgt deze bijzondere

winkel juist zijn eigenheid.

De straat kent in de jaren zestig en zeventig natuurlijk nog

genoeg andere winkels.

Deze twee horen echter door een begrijpelijke en

onbegrijpelijke reden tot de winkels van mijn jeugd.

Als de oom en tante het bijltje er bij neergooien en Kersen

Karel zijn stoffige, blauwe schipperstrui aan de wilgen hangt,

valt ook voor ons het doek. De Tegelseweg wordt weer een

gewone straat als alle anderen. En het boodschappenboekje?

Dat verdwijnt na de laatste bestelling in de la van onze

kommode bij de rest van de administratie. Totdat het na een
Kersen-Karel
aantal jaren zijn weg vindt naar de stapel oud papier.

-34- -35-