Allerheiligen '44. Nog nooit is zoo`n diepe rouw geweest in de stad. Aanhoudend komen vliegers. Als `t afweer brult, durven we haast niet naar de kerk.
Vrijdag 3 Nov. 's Middags komt er weer een bende bommenwerpers dood en vernieling zaaien. De buurt rond de Mariakerk wordt zwaar getroffen. Vele goede kennissen vonden den dood onder `t bedolven huis. Heer geef hun de eeuwige rust en redt ons van die nare oorlog. Zaterdag lam van de doorstane angst begint de zaterdag. 's Middags weer een bombardement. Een monster doodde onze buurfamilie Hovens. Vader, moeder en 3 zoontjes kwamen onder `t puin en vonden de dood. Intussen zijn vele mensen de stad uitgevlucht. Ook Riek en familie gingen naar Tegelen. Liefdevol worden de evacué's in `t gastvrije Tegelen opgenomen.
Zondag de laatste van het Kerkelijk Jaar. Geen H Mis wegens ernstige beschadiging van de Mariakerk. Wat een trieste zwarte dag. De minuten kropen zoo traag voorbij en voortdurend waren we beangst voor een nieuwe bommenregen. Tot 's middags 4 uur bleef `t rustig. Wat is dat een naar gevoel, alleen in de hele buurt te zijn. Tegen ½ 5 werden er weer eenige bommenwerpers zichtbaar en zoo zonder meer regende er weer een serie in de stad. Ook de Pastoor Opheijstraat werd bijna heel verwoest. Gelukkig voorgevoel van die mensen om hun huis te verlaten. De Mariakerk werd nu aan de andere kant verwoest. Ook in de stad vielen weer eenige bommen. Onze mooie Klaasstraat en kerk viel ten prooi aan de alles vernietigende bommen. Vernietiging. `t Vuur verwoestte de hele binnenstad. Ook `t mooie klooster van de Liefdezusters werd verwoest. De Martinuskerk werd ook een prooi der vlammen. Wat een diepe droevige zware zondag, de laatste van het kerkelijk jaar. `t Scheen de laatste van de wereld. In de Kerkstraat verloren minstens 14 zusters `t leven.
6 Nov. maandagmorgen verlaten ook wij de Sloot
Wij kregen onderdak bij ome Sjang en tante Marie van den Boekend. Smedts-Sevriens Venlooscheweg No. 20 Tegelen. Hier voelden we ons al gauw op ons gemak. `t Geregelde rustige leven van deze mensen deed ons weldadig aan, na die 3 zware dagen in Venlo doorgebracht. `t Front loeit maar steeds voort, al meer naderend. De oorlogsberichten zijn schaarsch en de Tommie's vorderen slechts langzaam. Lies en Hub Cardinaals vinden ook nog onderdak hier en zoo troosten we elkander maar en hopen op spoedige bevrijding. Maar niemand heeft zich zoiets voor kunnen stellen. `t Weer is gelukkig donker, zoodat de bommenwerpers ons eenigzins met rust lieten. Wel komen geregeld Jagers om de zaak te bekennen. We helpen hier in de huishouding, Lies met poetsen, ik met koken, moeder met patatten schillen. Aan `t front davert `t wederzijds geschut dat hooren en zienverging. We komen met stukken te horen welke stadgenooten `t leven moesten laten. De nabestaanden moesten op de vlucht en hunne dierbaren werden door `t stadsbestuur begraven. Wanneer komt er een einde aan dat diepe leed???
17 Nov. Lies herdenkt de 80ste verjaardag van Moeder zaliger gedachtenis. Nog geen Tommi's.
18 Nov. Was `t een heldere herfstdag. We moesten weer eens naar de kelder. Venlo kreeg weer eens vuurspuwend bezoek. De heele stad door vielen weer bommen. Door dat de stad bijna heel verlaten was, vielen er weinig slachtoffers. Men spreekt van 2 gewonden.
Zondag 19 Nov Fried jarig. Weer een heldere dag. Weer luchtgevaar in zicht. 's Middags heel onverwacht moesten weer naar de kelder. Weer eenige bommenwerpers. De Flak schoot eene neer. De vlieger viel op den Boerendansweg. De bemanning was dood. Vreeselijk, zooveel bommen als er weer op ons goeie Venlo viel. Wie weet? Men spreekt van 80 bommen. Gelukkig weer geen slachtoffers. De mooie St Antoniustoren viel als offer van die nare oorlog, ook de Lambertustoren viel op deze droeven dag. De laatste dagen van de voorbije week vielen ook de kerktoren van Baarlo en Kessel. Nog geen Tommie op Tegels grondgebied. De maas is hoog en de spanning eveneens. Ach Lieve Heertje geef ons vrede, de vrede die de wereld niet geven kan. Vanavond hoorden we dat Hitler geelzucht had en dat de nabije Duitse dorpen geëvacueerd werden naar elders.
19 Nov. vreeselijke onrustige nacht de afweer schoot den helen nacht naar `t front en de Tommie schoot terug verschrikkelijk vreeselijk. zoovele granaten ontploffen tussen de mensen. We worden allemaal gek van de angst.
20 Nov. zelfde dag als tevoren, spanning angst enz. Met groot geplaar wordt wat eten klaar gemaakt, maar hoe !!? Kessel bereikt, ze staan voor Baarlo. Vreeselijk zooals die nog stand kunnen houden, die Moffen.
22 Nov. Céciliafeest, mr Pastoor van Tegelen dispenseert voor kerkbezoek wegens de ontploffing van de toren. Wat jammer van al onze mooie kerken. 24 Nov. we staan in beraad om naar huis terug te keren. De stad schijnt plat genoeg. Na veel rikraaien 'houen we ab'. De jongens zijn `t alleen huizen zoo moe. De Tommie`s gaan stap voor stap voorwaarts, we hopen en snakken naar verlossing. De ontploffingen van de artillerie der beide partijen zijn niet van de lucht. We staan den hele dag met één voet in de kelder. De soldaten nemen beslag van de huizen der vertrokken buren. Wat ze al gappen kunnen we niet weten. De spanning en angst duurt voort. Hier en daar hoort men van `t inslaan van granaten. Allerlei geruchten doen de ronde. Roermond is vrij, Blerik is vrij, enz enz. Later blijkt `t niet waar.
29 Nov. nog eens razzia. Charrel was `s morgens hier maar nam `t nogal rustig op. Gemoedelijk gaat hij weer naar huis. Zoo wandelde de arme jongen in handen der 'Grüne'. Voor hoelang? De jongens en mannen die over zijn gebleven, tobben met nieuwe angst.
30 Nov. al vroeg hooren we dat de Tommie voor de tankgracht zit. Later op den middag komen Blerikse mensen hier, die door de Mof over de Maas waren gebracht. Men had ze eerst uit hun huizen verdreven. `t Wederzijds artillerievuur houdt aan. Soms denkt men, dat onze toren `t mikpunt is. Razend van angst doen we ons werk wat `t hoogst noodig is. De bakkers kunnen geen voldoende brood meer bezorgen. De Duitsers ratsen nog van alles uit de verwoeste huizen en magazijnen. De Tommie blijft uit. Er is geen vlees meer, wel word nog wat resterende suiker verdeeld. We maken zelf brood, soms met gist en dan eens met zuurdeeg. Gestookt wordt met hout van de verwoeste woningen. De berichten zijn zeer schaars. In Pruisen is nog op tijd alarm.
