Page 220 - Pater Hubert Gulickx

Al schrijvend ben ik tot de bevinding gekomen dat niemand

op Mariaweide of in de provincie heeft geweten wat ik

deed. Of maar vaag. Iedere medebroeder had het te druk met

zijn eigen werkzaamheden, net als ik. Zoals ik te weinig

belangstelling kon opbrengen voor de werkzaamheden van

anderen, zo hadden zij geen belangstelling voor wat ik aan

het doen was. Veel van wat ik deed was op het moment dat

ik ermee bezig was beter om niet te vertellen. Dat zou maar

gedonder gegeven hebben. Binnen de communiteit heb ik

van onweer mijn deel wel gehad. Misschien had ik wat

diplomatieker kunnen opereren. Dat zou ten koste zijn

gegaan van mijn eigenheid. Ik zou mijn ziel hebben verloren.

Vooral het niet meer deelnemen aan het koorgebed is een

obstakel geweest voor het begrip van de anderen voor mij.

Maar daar is nooit over gepraat. Nooit heeft een prior of

iemand anders gevraagd waarom ik wegbleef uit het koor.

Vragen werden nooit gesteld, denk ik, om moeilijkheden te Dominicaan Karl Derksen
* 1937 † 2002
voorkomen. Angst voor ruzie hield dan de monden gesloten.

Maar ik was toch zelf niet altijd zo zelfverzekerd en eigen-

wijs als ik overkwam. Ik liep bij alle veranderingen die

buiten het klooster op mij afkwamen ook wel eens met de

oren te klapperen. Karl Derksen heeft tegen mij gezegd dat

ik geen organisator ben. Dat geloof ik graag. Maar ik kan

wel een steunpilaar van organisaties zijn. Want ik heb er in

vele gezeten en ik zit er nog in verschillende.

-220- -221-