Page 159 - Pater Hubert Gulickx
P. 159
Bovendien zouden wij uit onze vertrouwde omgeving aan de Wel voeg ik er aan toe dat de kleuterprofessoren van
Zusterstraat moeten verhuizen naar de lokalen van de Pabo kinderen moeten houden. Verstrooide professoren kunnen
aan de Hulsterweg. Daar waren veel lokalen en weinig doorgaans niet het geduld opbrengen om kleuters te
leerlingen. Maar lievere koekjes werden in die tijd van observeren en met hen spelend te leren. Dat vraagt meer dan
bezuinigingen niet gebakken. Wij trokken met de Klos in bij universitaire kennis. Jean Piaget kon als grote geleerde het
de Pabo. Wij bleven er ondanks alle goede wil een vreemde geduld opbrengen zijn eigen kinderen van dag tot dag te
eend in de bijt. Van kinderhemel in het vagevuur van de volgen. Nauwkeurig geeft hij verslag hoe de kennis en de
grote mensen. De opleiding tot kleuterleidster werd taal zich ontwikkelt. Hoe de omgeving het kind stimuleert of
opgeheven. Zij werd vervangen door een opleiding tot afschrikt. De studenten op de Klos wilden wel graag met
onderwijsgevenden aan de basisschool. De kleuterleidster kinderen omgaan. Maar zij waren te weinig toegerust om de
werd leraar. Ik mocht de Klos nog helpen afbouwen en werd vele signalen op te vangen die kinderen spontaan
toen op wachtgeld gesteld. In het jaar 1990 kwam het overbrengen. Zonder het masker waarmee wij volwassenen
Ministerie van Onderwijs erachter, zoals ik in het begin van ons denken en voelen versluieren. Dankzij Juffrouw
dit hoofdstuk schreef, dat de top van het Ministerie Goesten, een zeer handige poppenmaakster die ik hier
vervreemd was van de basis. Met alle nare gevolgen van dankbaar vermeld, had ik een uitgebreide verzameling
dien. Waaronder ook de foutieve beslissing om het handen vingerpoppen opgebouwd. Met die poppen in de
kleuteronderwijs te laten opgaan in het basisonderwijs. In de hand kon ik zaken overbrengen die met het gesproken of
jaren op de Klos heb ik geleerd dat in het onderwijs voor geschreven woord te ingewikkeld waren. Ik schreef verhalen
kleuters de mogelijkheid ligt om de achterstanden in taal, die de poppen vertelden. Over een konijntje met te grote
motoriek, spreken en denken van jonge kinderen weg te oren, over eendjes die het met hun moeder aan de stok
werken. In het vervolgonderwijs kan dat niet meer zo hadden, over een olifant die zich als een macho gedroeg en
doeltreffend gebeuren. In een proefschrift heeft een noem maar op. Zelfs bijbelfiguren had ik levend bij de hand
promovendus eens de stelling verdedigd dat kleuterleidster om hun verhaal te doen. Met poppen kreeg ik zelfs de
of kleuterleiders een universitaire opleiding zouden moeten "beren" van de tuinbouwschool plat. Zo noemde ik de
hebben. Ik kan die promovendus goed volgen. opgeschoten jongens wel eens lachend.
-158- -159-
