Page 127 - Luchtbrug naar het Verleden
P. 127

Het mooiste meisje van de klas  -vervolg-  Het mooiste meisje van de klas                      -vervolg-







 Gedempt licht zorgt voor een warme, feestelijke sfeer. Buiten  Geschokt lees ik daarom in 2005 haar overlijdensbericht. Ze


 begint het rond half vijf ’s middags al donker te worden.  is pas 52 jaar. Dat konden we godzijdank allemaal niet

 Het songfestival kan beginnen. Aggie bijt de spits af en zingt  voorzien die novembermaand in 1963. De toekomst lag voor


 in haar beste Duits de sterren van de hemel. Gevolgd door de  ons open en de wereld was toen nog simpelweg in orde. We

 rest van de klas. Iedereen doet zijn uiterste best en krijgt een  zongen over de liefde en het geluk, zoals jonge meisjes dat

 welverdiend applaus.  doen. Ook Mientje. Haar lied stopte veel te vroeg. Midden in


 Niemand maakt echter een schijn van kans tegen het  de zomer van haar leven.


 glansrijke optreden van Mientje. We zijn het er allemaal over

 eens en niemand doet er moeilijk over, zij is de onbetwiste

 nummer één en mag op het eind de bloemen in ontvangst                                       †


 nemen. Ook zuster Bolletje laat voor een keer haar zachte
                                                                                    Ave pia anima
 kant zien en lijkt ontroerd.

                                                                             Wilhelmina Maas
 “Spiegelbeeld, vertel eens even ben ik heus zo oud als jij? Is

 het waar, ben ik twintig, is mijn tienertijd voorbij? Mientje is,                     (Mientje)


 net zoals de meeste andere meisjes in de klas, pas tien. Ze   Venlo, 26 december 1952         † Sittard, 10 maart 2005

 werpt met haar lied een blik op de toekomst die voor ons nog                        echtgenote van


 verleden tijd moet worden.                                                         Charles Dumernit

                                                                      Hoog hierboven is iemand heel dicht bij mij
 Een lied van klatergoud, vertolkt door het mooiste meisje van           Draagt op zijn vleugels het kind in mij
                                                                   Vergeeft mij mijn twijfels, mijn zorg en verdriet
 de klas, die met haar lange kastanjebruine haren en donkere        Geeft hoop en zachtheid in mijn ziel, o zo diep


 ogen gezegend is met een prachtig exotisch uiterlijk.                Hoog hierboven is iemand heel dicht bij mij
                                                                           Tilt op zijn vleugels het kind in mij
 Dat komt wel goed met haar.

                                                                                      Geschreven door Wilhelmina Maas
                                                                                      Op 30 november 2004 om 3.45 uur





 -126-                                                                                                                            -127-
   122   123   124   125   126   127   128   129   130   131   132