Page 110 - Bovenste & Onderste Molen
P. 110
Na de Tweede Wereldoorlog.
De heropening na de oorlog liet op zich wachten tot in 1947.
Dit ivm alle reparaties door oorlogsschade én door de bouw
van een nieuw toegangsgebouw. Er kwam een hal waar je je
kleren in bewaring kon geven, de schutting werd vervangen
door een constructie met betonnen systeemplaten, de
badmeester kreeg een badmeestertoren en er kwam een
omroepinstallatie. Gelukkig verdwenen ook de aparte
kleedhokjes voor de steuntrekkers.
In 1953 kwam er een einde aan het gescheiden zwemmen.
Hoewel er niets aanstootgevends gebeurde, beweerde een
journalist dat het er in de Onderste Molen ‘gortig’ aan toe was
gegaan. De indeling van het toegangsgebouw in een mannen-
en een vrouwenvleugel bleef echter bestaan. Zo ook de
splitsing van het strand. Eigenlijk wilde men de schutting
graag helemaal neerhalen, maar dat was nog niet zo eenvoudig.
De schutting stond nl op gemeentelijke bouwtekeningen als
bouwelement en bovendien waren er in de stichtingsakte zwart
op wit afspraken gemaakt over het gescheiden zwemmen.
Een leuke anekdote: Vanaf de jaren zeventig werden er ook
flesjes bier en bockworsten verkocht vanuit het strandbuffet.
Vennoot Forceville had echter een hekel aan friteslucht en dus Pierre Michels en zijn
vrouw Toos Michels-
werd er geen frites verkocht….! Hendrix, anno eind jaren
vijftig.
-110- -111-
De heropening na de oorlog liet op zich wachten tot in 1947.
Dit ivm alle reparaties door oorlogsschade én door de bouw
van een nieuw toegangsgebouw. Er kwam een hal waar je je
kleren in bewaring kon geven, de schutting werd vervangen
door een constructie met betonnen systeemplaten, de
badmeester kreeg een badmeestertoren en er kwam een
omroepinstallatie. Gelukkig verdwenen ook de aparte
kleedhokjes voor de steuntrekkers.
In 1953 kwam er een einde aan het gescheiden zwemmen.
Hoewel er niets aanstootgevends gebeurde, beweerde een
journalist dat het er in de Onderste Molen ‘gortig’ aan toe was
gegaan. De indeling van het toegangsgebouw in een mannen-
en een vrouwenvleugel bleef echter bestaan. Zo ook de
splitsing van het strand. Eigenlijk wilde men de schutting
graag helemaal neerhalen, maar dat was nog niet zo eenvoudig.
De schutting stond nl op gemeentelijke bouwtekeningen als
bouwelement en bovendien waren er in de stichtingsakte zwart
op wit afspraken gemaakt over het gescheiden zwemmen.
Een leuke anekdote: Vanaf de jaren zeventig werden er ook
flesjes bier en bockworsten verkocht vanuit het strandbuffet.
Vennoot Forceville had echter een hekel aan friteslucht en dus Pierre Michels en zijn
vrouw Toos Michels-
werd er geen frites verkocht….! Hendrix, anno eind jaren
vijftig.
-110- -111-
